Ek sien, ek sien wat jy nie sien nie.

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.

“Mogen de mensen in Nederland wel weten dat wij een auto hebben?”
Deze vraag kreeg ik van een beginnend zendeling. Mijn antwoord was: “Natuurlijk wel, hoe moet je je anders verplaatsten in dit land waar geen goed openbaar vervoer is?”

Deze vraag is een voorbeeld van de spagaat waarin veel mensen zich bevinden die moeten leven van giften. Aan de ene kant moet je normaal en effectief leven in het land waar je woont. Aan de andere kant voel je een onnatuurlijke druk en verantwoordelijkheid om voorzichtig met het geld om te gaan dat je is toevertrouwd. Zeker in het begin is dat erg wennen en heb je het gevoel dat je in een glazen kast zit en alles moet verantwoorden naar de donateurs. Als je iets langer binnen het zendingsveld werkt, komt daar meer een balans in, al gaat de gedachte van verantwoording afleggen nooit helemaal weg. Dat is ook niet erg, want wij krijgen geld en van ons wordt natuurlijk verwacht dat wij daar goed mee om gaan.

Een paar weken geleden kreeg ik van een vriend een artikel toegestuurd vanuit het Friesch Dagblad (klik hier voor het artikel). Het artikel ging over een echtpaar uit Friesland die zendelingen zijn in Albanië. Het was een eerlijk artikel over onder andere de uitdagingen om te leven van donaties. Er werd gesproken over het onbegrip dat sommige mensen in Nederland hebben over jouw situatie. Bijvoorbeeld over een verlof in Nederland dat als vakantie wordt gezien, terwijl je thuis moet bijkomen van dat verlof, omdat het zo verschrikkelijk druk was met presentaties en bezoekjes. Verder werd benoemd hoe moeilijk het soms is om mensen te informeren over wat je doet en dat je écht wel nuttig bezig bent.

“Raak sien”

Wanneer je in het beginstadium van een project zit, relaties aan het opbouwen bent en bezig bent om het fundament voor de komende jaren te leggen, is het vaak moeilijk om je achterban “resultaten” te laten zien, terwijl je wel hard aan het werk bent. Natuurlijk konden we ook in onze beginjaren laten zien dat we kinder- en jongerenwerk deden, wat ook onze prioriteit is, maar het schoot niet echt op met de bouwplannen om zichtbare resultaten te kunnen tonen. Na jaren van “fundamenten leggen” zijn wij super dankbaar hoe het in Karatara bij het Light House project gaat. De afgelopen tijd krijgen wij regelmatig een opmerking dat “we goed bezig zijn”, of “jullie bouwen nu echt wat op”. Wij zijn dankbaar dat er wordt gebouwd en dat stukken grond zijn aangekocht en gepacht. Ons team wordt groter en het werk breidt uit. We brengen blijkbaar voor de buitenwereld “wat” in het zicht. Natuurlijk is het fijn om te horen dat mensen ons werk “raak sien” (Afrikaans voor “opmerken”). Wat echter nu gerealiseerd wordt, heeft bijna tien jaar van voorbereiding, initiatief, geduld, ergernis et cetera gekost. Mensen hebben een paar jaar terug wel eens gezegd: “Zijn jullie nog steeds bezig met het plan voor dat jongerencentrum?”. Doordat het allemaal lang duurt en stroperig gaat, waren mensen er vanuit gegaan dat het van de baan was. Wij weten en ervaren wat ervoor nodig is om iets neer te zetten of op te bouwen. Dat is voor ons vaak moeilijk over te brengen en het woordje “geduld” was dan ook regelmatig in onze nieuwsupdate te vinden.

Soms zijn er periodes dat er voor de buitenwereld minder in zicht wordt gebracht, maar in die periodes wordt vaak wel de basis gelegd voor het zichtbare resultaat. We denken dat het zo ook met het geloof is; soms wijst God je de weg en dan blijft het een tijdje stil. Het is dan net of er niets gebeurt, maar de ontwikkelingen achter de schermen gaan wel door. Wij zien écht hoe God met Zijn hand in project Light House is. Wanneer tegenslag komt of we moeten nóg meer geduld hebben dan komt Hij door met financiën, medewerkers of een bemoediging. Hij bewijst dan dat Hij nog in beheer is en dat voelt erg veilig en vertrouwd. Naast het woordje “geduld” dat de afgelopen jaren regelmatig in onze nieuwsbrieven verschenen is, mag het woordje “dankbaarheid” met grote letters worden geschreven: DANKBAARHEID. Dankbaar dat Hij altijd weet waar Hij mee bezig is en wij daarop mogen vertrouwen wanneer wij de weg volgen die Hij voor ons uitgestippeld heeft. Ook al is het dan soms stil en zie je niets gebeuren. God is aan het werk met Zijn plannen, daar mogen we op vertrouwen.

Het afgebrande huis wat Theo in een droom zag in september 2014. Niet wetende dat hiermee project Light House begon.

(Klik hier voor het hele verhaal van het begin van Project Light House).