HARTSEER

De Afrikaanse taal lijkt sterk op Nederlands maar de vergelijking met het Vlaams gaat nog meer op. Ze zeggen hier zoals het is. Een couveusebaby noemen ze hier een “broeikas baba” en een lift noemen ze hier een “hysbakkie”. Zo hebben we voor het woord “verdriet” het woord “hartseer”, je hart heeft pijn. De afgelopen weken hebben we veel hartseer meegemaakt en gevoeld.

Een dikke maand geleden werd onze werkomgeving, het plattelandsgebied ten noordwesten van Knysna, door hevige branden getroffen. In vergelijking met de Knysna-branden van 2017 waren deze branden qua oppervlakte vier keer zo groot. De verwoesting van huizen was echter veel kleiner omdat de branden zich voornamelijk bevonden in dunbevolkt gebied in de bergen en op het platteland. Helaas hebben deze branden hun tol geëist in Farleigh, een klein boswerkersdorp in de buurt van Karatara. Twee volwassenen (waarvan één hoogzwanger), een tiener, drie kleuters en twee baby’s, allemaal uit één familie, zijn overleden. Door een plotseling opkomende harde wind overviel het vuur hen in hun huis. Eén van hen was Eljade Windvogel, een twaalf jarige leerlinge van de Redlands Primary School in Barrington. Dit heeft niet alleen de school maar ook ons diep geraakt. Wij zijn nauw betrokken bij deze school en we zouden met de oudste groepen een paar weken later op kamp gaan. Eljade was degene die vaak zei: “Oom Tie-oe (Theo) en Tannie Jing-ka (Jinke), wanneer gaan ons kamp?”. Tijdens de voorbereidingen van de kampen kregen we van de scholen de aanmeldingsformulieren van de kinderen. Eén ervan was van Eljade. Haar vader had dit formulier voor de branden ingevuld, vijf dagen later was ze er niet meer. Hartseer…

In de week na de branden hebben we ons ingezet bij de opvang van de evacuees uit Farleigh en Karatara. Zij werden opgevangen in een dorpshuis in Sedgefield. We hebben hier gedaan wat we konden doen. Eerste hulp bieden, eten voor de brandweermannen transporteren, met de kinderen sport en spel doen, een film laten zien, Bingo spelen, zingen en dansen, een zondagse kerkdienst houden, eten koken en gewoon er zijn voor de mensen. Doen wat je hand vindt om te doen. Plezier en hartseer liggen op deze momenten dicht bij elkaar. De ene keer huil je met hen en de andere keer sta je te lachen om een grappige gebeurtenis. Na zes nachten met 80 tot 120 mensen in een zaal te hebben geslapen konden de geëvacueerde mensen eindelijk naar een tijdelijk onderkomen in de buurt. Naast de opvang in Sedgefield hebben we in de weken na de brand, de scholen in de getroffen gebieden een aantal keren extra bezocht en onze hulp aangeboden. Het hoofd van de Redlands school in Barrington vroeg ons of we niet “iets” met de kinderen konden delen uit de Bijbel. Wat moet je doen? Wat voor verhaal moet je gaan vertellen? Hoe kun je deze kinderen en leraren troost geven? We hebben maar gedaan waarvan wij dachten dat God dit ons liet zien. We hebben gebeden door de tranen heen. We hebben het verhaal uit Johannes 14 verteld waarin Jezus zegt: In die huis van my Vader is daar baie woonplek. As dit nie so was nie, sou Ek nie vir julle gesê het Ek gaan om vir julle plek gereed te maak nie. (Die Bybel). Verder hebben we nog een aantal rustige liedjes gezongen. Het was emotioneel maar erg fijn om samen dit op deze manier te doen.

Drie weken na de branden was de begrafenis. De scholieren zongen tijdens het indragen 8 kisten/kistjes het lied: “Die één wat my sien”. Eljade haar kist werd gedragen door haar vriendinnen van school. Wat een indrukwekkende, intens verdrietige gebeurtenis.

kort – kort – kort

Kampen
Een week geleden hebben we, in samenwerking met Youth for Christ Knysna, drie kampen in één week gehouden. Eerst hebben we twee nachten gekampeerd met de “Laerskool Karatara”, Vervolgens hebben we twee nachten met 8 tienermeiden, waaronder twee moeders met hun baby’s, een kamp gehouden. De laatste twee nachten waren de kleine plattelandsscholen van Barrington en Ruigtevlei aan de beurt. Het waren geweldige kampen. Naast zwemmen, sport en spel, lekker eten en een kampvuur hebben we ook drie sessie gedaan over respectievelijk: seksualiteit, identiteit/waarden en als laatste onderwerp: “Are you serious” (Neem je het serieus?), over geloofszaken en levensvragen. Bij een aantal kinderen en jongeren is door deze onderwerpen veel losgekomen.

Vrijwilligers
Frances, uit Lemele, en Sem en Hilde uit Sliedrecht, zijn hier nu inmiddels drie weken als enthousiaste vrijwilligers werkzaam. Ze lijken nu al volledig ingeburgerd en spreken al een mooi woordje Afrikaans. Ze hebben goed contact met de kinderen en jongeren en we zien het helemaal zitten wanneer zij grotendeels onze taken over gaan nemen tijdens ons verlof in Nederland. Wij zijn dankbaar dat het werk op deze manier door kan gaan.

Light House
Het Light House project vordert gestaag. Alle vier container staan op hun plek. Mensen zijn bezig met de toiletten en douches en gisteren is de grote tent met vereende krachten opgezet. We hopen eind volgende week te beginnen met een inloophuis en vervolgens beginnen we dan met programma’s voor de kinderen en jongeren. Dit is mooi voor de zomervakantie wanneer de kans groot is dat de verveling onder de kinderen en jongeren toeslaat, met alle gevolgen van dien.

Verlof
Wij komen op verlof naar Nederland. Dit keer zullen we het verlof wat anders in gaan vullen in vergelijking met de vorige keren. We gaan eerst tijd nemen voor familie en vrienden. Vervolgens willen we onze geestelijke batterij opladen bij een Bidden & Vasten conferentie van Herman Boon in Alkmaar. De laatste week gaan we een vijf daagse cursus “creatief kinder- en jongerenwerk” geven aan internationale studenten bij Jeugd met een Opdracht in Heidebeek. Natuurlijk ruimen we ook tijd in om over ons werk te vertellen en onze passie met jullie te delen. Heb je belangstelling voor een creatieve, interactieve en passievolle presentatie bij je school, kerk of vereniging dan zijn we beschikbaar van 7 tot 10 januari en van 20 januari tot 10 februari. Je kunt contact met ons opnemen via info@goodnewsza.com .
Hopelijk tot “binnenkort”.

Voor de verlofagenda klik hier.

Baie dankie!!!
Aan het einde van het jaar is het weer tijd om de “Baie Dankie” kaarten te versturen. Ze zullen helaas wat later aankomen omdat de post in Zuid-Afrika staakt. We nemen ze daarom eind december mee naar Nederland en doen ze daar op de post. Helaas kunnen wij niet iedereen bedanken omdat bij een aantal donaties het adres niet staat vermeld. We vinden dit erg jammer. Bij dezen voor alle mensen die ons wel een donatie hebben gegeven maar waarvan wij niet het adres hebben:
BAIE DANKIE VIR JULLE ONDERSTEUNING!!!