Alles op Z’n tijd… (blog)

Alles op Z’n tijd… en Zijn manier.

Mensen die mij een beetje kennen, weten dat er heel veel plannen in mijn hoofd zitten. Ik zie overal kansen, maar het ontbreekt mij aan tijd, energie en mogelijkheden om alle plannen te realiseren. Als ik eraan toe ben om een plan te realiseren, dan wil ik dat dan ook vol gas en zo snel mogelijk.
Bij ons werk in Zuid-Afrika heb ik door de jaren heen geleerd, en leer ik nog 😊, om te wachten op de juiste tijd, Zijn tijd. Zijn met een hoofdletter geschreven.

Een paar weken geleden bezochten Jinke en ik samen met een ander echtpaar een conferentie in Johannesburg. Dit echtpaar had ons uitgenodigd om samen met hen de 1250 kilometer lange reis te ondernemen. Om er even op uit te gaan en een roadtrip met deze leuke mensen te maken, leek me wel wat. Voor wat betreft de conferentie was ik “wat” sceptisch. Het echtpaar dat ons uitnodigde was een dominees-echtpaar en de conferentie ging over kerkplanting. Nu zijn we niet van plan een kerk op te zetten, maar in het programma waren ook diverse onderdelen waar wij waarschijnlijk wat van konden leren voor onze organisatie.

Samen met Francois en Enel en onze gastheer en dame op conferentie bezoek in Johannesburg

Wat mij sceptisch maakte, was mijn vooroordeel dat het wel weer zo’n conferentie zou zijn waar je modellen en manieren voorgeschoteld zou krijgen om zo snel mogelijk een succesvolle kerk te beginnen of te krijgen. Ik word namelijk een beetje kriegel van voorspoedsevangelie. Bij binnenkomst werd mijn vermoeden nog meer versterkt. We kwamen in een megakerk in Johannesburg terecht met alles tiptop in orde, tot eetgelegenheden en een coffeeshop (waar je in tegenstelling tot Nederland wél koffie kunt krijgen 😊) aan toe. Het onderwijs dat we deze twee dagen kregen, was voor mij echter verrassend goed en motiverend. Niets over een “quick fix” (snelle oplossingen) en snel succesvol zijn, maar veeleer eerst bij God uitkomen en proberen vanuit je geloof, Zijn wil en timing te ontdekken. De mensen die spraken, hadden praktijkervaring en stonden met beide benen op de grond. Een spreker, zie foto onderaan deze pagina, sprak over zijn leven en hoe hij als 15-jarige jongen van straat was geplukt en destijds geholpen werd door iemand om zijn leven op te bouwen. Hij was arm en verwaarloosd en kon niet lezen en schrijven. Nu leidt hij een kerk en heeft contacten binnen regeringskringen. Een deel van zijn boodschap was dat je niet je eigen succes moest najagen en proberen de top te bereiken,want het échte werk ligt in de vallei. Doordat iemand hem uit de vallei van het leven had gehaald, had diegene een verschil gemaakt in zijn leven en vervolgens in het leven van veel anderen. Dit was erg inspirerend.

Wat heeft dat te maken met ons werk? Alles!

Gods timing?
Onze roeping begon eigenlijk al in 1998 met profetieën over ons dat Jinke en ik samen kinder- en jongerenwerk zouden gaan doen. Een aantal jaren later kregen we een woord dat we ons moesten richten op ons gezin en later zou een grote stap volgen die heel duidelijk zou zijn. Nog weer vijf of zes jaar later kregen we de roeping voor de “grote stap” om naar Zuid-Afrika te verhuizen. Dit was op 8 maart 2009 in de Opstandingskerk in Leeuwarden. Het heeft toen nog twee jaar en negen maanden geduurd voordat we naar Zuid-Afrika verhuisden en vervolgens nog twee jaar voordat we in Karatara aan het werk gingen. Alles op Zijn tijd!

De toekomstplannen 10 jaar geleden

We stapten wel in onze roeping en bleven niet stil zitten, maar er gingen jaren overheen voordat het werkelijkheid werd. Er zijn voorbeelden te over in de Bijbel bij wie dit ook zo is. Zo moest Mozes bijvoorbeeld veertig jaar op de schapen passen voordat hij de leider werd die het volk Israël uit Egypte leidde en Paulus ging zijn reizen naar de heidenen pas maken, jaren na zijn bekering op weg naar Damascus. Het afgelopen verlof lieten we onze dromen zien die we in 2014 hadden. Je weet nooit zeker of die dromen van God komen, maar we geloofden dit wel. We zijn gaan wandelen en die dromen van toen zijn tien jaar later werkelijkheid geworden: Een kinder- en jongerencentrum (ook al is dat nog vanuit een tijdelijk gebouw), een campsite (kampeerplek) en een groter team met lokale mensen. We kunnen alleen maar met dankbaarheid terugkijken.

 

Quick Fix?
Soms krijg je mensen op bezoek en krijg je het gevoel dat je resultaat moet laten zien. Men moet vooral zien dat we bezig zijn en dat ons werk nut heeft. Helaas is ons werk niet één van de “quick fix”. Wij praten bijvoorbeeld al tien jaar over het bouwen van een permanent jongerencentrum en het staat nog niet. We werken al zes jaar vanuit een paar containers en een tent (die er niet zo florrisant meer uitziet). Dit frustreerde mij in het begin erg, omdat ik iedere keer weer moest uitleggen dat er vertraging bij de gemeente was. Nu maak ik er maar een grap van dat mensen maar bij ons moeten komen werken wanneer ze geduld willen leren. Wij doen ons best en God doet de rest, alleen soms niet in het tempo dat wij willen. En als we over het Light House praten, hebben we het nog maar over dode dingen. Dat zijn als het goed is geen doelen, maar middelen. Want zodra middelen je hoofddoel worden, is er iets fundamenteels mis met je gedachtegang. Ons doel is om levens te veranderen.

Werken in de vallei
Er zijn mensen die ons vragen wat onze resultaten zijn. Wij werken vooral met kinderen en jongeren en proberen hun gedrag te veranderen zodat ze, op basis van levend geloof, de juiste keuzes voor de toekomst maken. Dit kost tijd en energie. Soms kan je bij de pakken neer gaan zitten, omdat  weer twee tienermeiden zwanger zijn. Ik deelde dit met een Zuid-Afrikaanse medewerker. Zij zei dat wij werken in de “trenches” (de loopgraven) van het leven. Wij werken in de vallei waar het leven voor de mensen zwaar is, waar honger is en moedeloosheid heerst. Drank, drugs en seks werken verdovend om even te ontsnappen aan het dagelijks leven, maar de werkelijkheid komt keihard terug. Wij mogen doen wat wij mogen doen en gelukkig mogen we moed houden.

Jesaja 58 is voor mij het Bijbelgedeelte dat van toepassing is voor Karatara. Er staat op een gegeven moment beschreven, wanneer wij het goede doen wat God van ons vraagt:

Vers 8: Dan zal uw licht doorbreken als de dageraad, [wetende dat Karatara “diep en donker” betekent] en uw herstel snel intreden.

Vers 12: En wie uit u voortkomen, zullen de verwoeste plaatsen van weleer herbouwen;de fundamenten, van generatie op generatie verwoest, zult u herstellen.

‘Die uit ons voortkomen’ zie ik als de kinderen en jongeren die wij nu onderwijzen en begeleiden. Zíj zullen de fundamenten die verwoest zijn herstellen. Deze verwoeste fundamenten zijn gezonde gezinnen, aanwezige vaders en moeders, goede werkhouding, eigenbeeld, trouw et cetera.

Dit geeft mij rust. Wij moeten proberen Gods  wil te ontdekken en te doen op Zijn tijd. Dus niet nog harder werken en succesmodellen kopiëren om “onze” doelen te bereiken, maar meer tijd met God doorbrengen.